Powered By Blogger

Κυριακή 3 Μαΐου 2015

Η κουλτούρα της αποπροσωποποίησης. Υ.Γ. Τι τρέχει με την μετριότητα;



Μπορούμε, δυστυχώς, να μιλάμε και να βλέπουμε γύρω μας τύπους ανθρώπων παρά ανθρώπους με τύπο. Ναι, μάλιστα, κυκλοφορούμε σε κουτάκια προκάτ, χωρίς καμία ελευθερία και αυτοδυναμία. Δεχτήκαμε να μπούμε χωρίς καμία αντίρρηση σε αυτά τα κουτάκια- αβίαστα τα αναπαράγουμε στις επόμενες γενιές. Και έτσι φτάσαμε σε μια κουλτούρα αποπροσωποποίησης, όπου δεν είναι σημαντικό ποιος είσαι αλλά τι κάνεις και με ποιον τρόπο το πετυχαίνεις. Όπου δεν έχει σημασία τι νιώθεις και τι σκέφτεσαι αλλά πόσο ομοιάζεις με τους άλλους. Φαίνεται είναι πιο εύκολο να ακολουθείς πιστά τις οδηγίες χρήσης: «πώς να είσαι ο πιο έξυπνος, όμορφος, επιτυχημένος, ευτυχισμένος, δυνατός, έξυπνος, πνευματώδης….», παρά να αποτινάξεις αυτές τις ενοχικές απόψεις που συμπιέζουν συναισθήματα, πεποιθήσεις και σκέψεις. Αν μη τι άλλο είναι λιγότερο επίπονο και χρονοβόρο όταν η προσωπική ιστορία του καθενός μας μπαίνει κάτω από το χαλί μιας επίπεδης κουλτούρας, παρά όταν αναδύεται.
Ενάντια στα ποιητικά λόγια του Καβάφη, σήμερα ταξιδεύουμε με γρήγορους ρυθμούς χωρίς να αντιλαμβανόμαστε γύρω μας ανθρώπους, πράγματα και καταστάσεις. Κοιτάμε μόνο να φτάσουμε εκεί που πάνε και οι άλλοι, σε έναν προορισμό που μπορεί να μην έχουμε επιλέξει.
 Όλα λαμβάνουν χώρα σε έναν υπερθετικό βαθμό, λες και η ζωή μας είναι ένας αέναος αγώνας δρόμου με νικητές και νικημένους. Νικητής θα αναδειχθεί αυτός που πεισματικά θα απαρνηθεί την μοναδικότητα του και θα γίνει η πιστή και συνάμα κακή αντιγραφή των άλλων.