Μια μέρα φθινοπώρου, όπως όλες οι άλλες. Οι άνθρωποι περπατούσαν σαν τρελοί στο δρόμο πάνω-κάτω, δεξιά κι αριστερά σαν να ήταν παίκτες σε παιχνίδι δίχως αρχή και τέλος. Η Α. περπατούσε με αργά και σταθερά βήματα. Η μόνη της σκέψη ήταν να τυλίξει τα χέρια της γύρω από μια κούπα ζεστή σοκολάτα και μέσα σε αυτήν να "κάψει" γλυκά τις πληγές της.
Το φθινόπωρο, όμως, είχε άλλα σχέδια για την Α. Της είχε επιφυλάξει το καλύτερο δώρο.... Ήταν εκείνος! Εκείνος που την συντρόφευε τα βράδια και άλλα την εγκατέλειπε, την έκανε να πιστεύει στα όνειρα και την πραγματικότητα και της χάριζε στιγμές μεγάλων προσδοκιών. Προσωποποιημένος ο έρωτας-ο δικός της όμως όχι των ρομαντικών ιστοριών που άκουγε ή διάβαζε- καθόταν μέσα στο βιβλιοπωλείο που σύχναζε η Α. Εκεί που "ξεφύλλιζε" τις ώρες της.
Τα μάτια της θόλωσαν, δεν μπορούσε να δει καθαρά την επιγραφή πάνω στην τζαμαρία του βιβλιοπωλείου "Εκπτώσεις μέχρι και 10%". Άφησε τα δάκρυα να τρέξουν, χωρίς να τα σκουπίσει, ήθελε να πλημμυρίσουν όλο το κορμί της για να νιώσει ζωντανή και να μην παγιδευτεί πάλι σε κάποια ξεχασμένη ψευδαίσθηση. Και καταριόταν τη στιγμή... "Που ήσουν; σε ποιο όνειρο της νύχτας βρίσκομαι και ποιος θα με ξυπνήσει για να δραπετεύσω από αυτό;"
Το αίμα της ήταν πιο ζεστό και από τα καζάνια της κόλασης. Πήγε να κάνει πίσω, αλλά επιθυμούσε, διακαώς, να σταματήσουν τα ανέλπιστα όνειρα της. Αφού έβαψε με μια καρτουνίστικη διάθεση το πρόσωπο της, άνοιξε την πόρτα του βιβλιοπωλείου, μπήκε μέσα δειλά, πλησίασε εκείνον και του είπε " Τι κάνεις, πως είσαι, με θυμάσαι;". Εκείνος σάστισε αλλά σε δευτερόλεπτα αναγνώρισε το- πάντα-αισιόδοξο χαμόγελο της και την αγκάλιασε σφιχτά δίχως δισταγμό. Η Α. μεταμορφώθηκε σε κέρινο διακοσμητικό του βιβλιοπωλείου. Δεν μπορούσε πια να κρατήσει "στα χέρια της" την άνεση που στην αρχή απέπνεε, της ξεγλιστρούσε. Τώρα ήταν ο εαυτός της, ο εαυτός που έψαχνε και κατάφερε να βρει. Δεν ήταν ούτε πιο όμορφη, ούτε πιο άσχημη ήταν η ίδια, με την ωριμότητα ενός ζουμερού φρούτου προς βρώσιν.
Η γαλήνη που ζωγραφιζόταν στο προσωπό της άρχισε να ξεθωριάζει μπροστά του. Ήθελε να του πει τα πάντα και τίποτα με λίγες μόνο λέξεις...
Τι του είπε τελικά και τι έκανε εκείνος;
Το τέλος δικό σας, όπως τα όνειρα και οι έρωτες σας.......
Το φθινόπωρο, όμως, είχε άλλα σχέδια για την Α. Της είχε επιφυλάξει το καλύτερο δώρο.... Ήταν εκείνος! Εκείνος που την συντρόφευε τα βράδια και άλλα την εγκατέλειπε, την έκανε να πιστεύει στα όνειρα και την πραγματικότητα και της χάριζε στιγμές μεγάλων προσδοκιών. Προσωποποιημένος ο έρωτας-ο δικός της όμως όχι των ρομαντικών ιστοριών που άκουγε ή διάβαζε- καθόταν μέσα στο βιβλιοπωλείο που σύχναζε η Α. Εκεί που "ξεφύλλιζε" τις ώρες της.
Τα μάτια της θόλωσαν, δεν μπορούσε να δει καθαρά την επιγραφή πάνω στην τζαμαρία του βιβλιοπωλείου "Εκπτώσεις μέχρι και 10%". Άφησε τα δάκρυα να τρέξουν, χωρίς να τα σκουπίσει, ήθελε να πλημμυρίσουν όλο το κορμί της για να νιώσει ζωντανή και να μην παγιδευτεί πάλι σε κάποια ξεχασμένη ψευδαίσθηση. Και καταριόταν τη στιγμή... "Που ήσουν; σε ποιο όνειρο της νύχτας βρίσκομαι και ποιος θα με ξυπνήσει για να δραπετεύσω από αυτό;"
Το αίμα της ήταν πιο ζεστό και από τα καζάνια της κόλασης. Πήγε να κάνει πίσω, αλλά επιθυμούσε, διακαώς, να σταματήσουν τα ανέλπιστα όνειρα της. Αφού έβαψε με μια καρτουνίστικη διάθεση το πρόσωπο της, άνοιξε την πόρτα του βιβλιοπωλείου, μπήκε μέσα δειλά, πλησίασε εκείνον και του είπε " Τι κάνεις, πως είσαι, με θυμάσαι;". Εκείνος σάστισε αλλά σε δευτερόλεπτα αναγνώρισε το- πάντα-αισιόδοξο χαμόγελο της και την αγκάλιασε σφιχτά δίχως δισταγμό. Η Α. μεταμορφώθηκε σε κέρινο διακοσμητικό του βιβλιοπωλείου. Δεν μπορούσε πια να κρατήσει "στα χέρια της" την άνεση που στην αρχή απέπνεε, της ξεγλιστρούσε. Τώρα ήταν ο εαυτός της, ο εαυτός που έψαχνε και κατάφερε να βρει. Δεν ήταν ούτε πιο όμορφη, ούτε πιο άσχημη ήταν η ίδια, με την ωριμότητα ενός ζουμερού φρούτου προς βρώσιν.
Η γαλήνη που ζωγραφιζόταν στο προσωπό της άρχισε να ξεθωριάζει μπροστά του. Ήθελε να του πει τα πάντα και τίποτα με λίγες μόνο λέξεις...
Τι του είπε τελικά και τι έκανε εκείνος;
Το τέλος δικό σας, όπως τα όνειρα και οι έρωτες σας.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου