Powered By Blogger

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Μετάγγιση "αγάπης"

Σύμφωνα με το λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας όταν αναφερόμαστε στην λέξη αγάπη εννοούμε το συναίσθημα που χαρακτηρίζεται από φιλική διάθεση και αγαθές προθέσεις, ανιδιοτελές και έντονο ενδιαφέρον για κάποιον ή για κάτι.
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να δίνει και να παίρνει αγάπη, όπως το ανθρώπινο σώμα αποζητά το νερό για να τραφεί και να διατηρηθεί. Προσωπικά, νιώθω την αγάπη ως ένα σύνολο ζωτικών συστατικών της ανθρώπινης ψυχικής υπόστασης που μεταγγίζεται από μένα σε σένα και τους άλλους. Ο ιδανικός τρόπος για να "μεταγγιστεί" η αγάπη, αποτελεί το σύνολο των δικών μας πράξεων, όπως μια τρυφερή αγκαλιά, από μια μητέρα στο βρέφος της, ένα ταξίδι στον αγαπημένο ή την αγαπημένη, μια έκπληξη σε έναν φίλο που θα του προξενήσει χαρά, η βοήθεια σε έναν συνάνθρωπο που βρίσκεται σε πιο δυσμενή θέση από εμάς. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να "διαβάσουν" τις σκέψεις των άλλων, ωστόσο αναγνωρίζουν τις πράξεις τους και έχουν την τάση να ανταποδίδουν γιατί η φύση τους είναι, κατά βάση, καλοπροαίρετη.
Προσπαθήστε, λοιπόν, στην καθημερινότητά σας να κάνετε πράγματα που αντανακλούν την αγάπη, σε μικρές ή μεγάλες δόσεις και ορίστε έναν τρόπο ζωής γεμάτο υγεία και ευδαιμονία

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Ποίημα στους φίλους



“Ποίημα στους φίλους” J. L. Borges (1899-1986)

Δεν µπορώ να σου δώσω λύσεις,
για όλα τα προβλήµατα της ζωής,
ούτε έχω απαντήσεις
στις αµφιβολίες ή τους φόβους σου,
αλλά µπορώ να σε ακούσω
και να τα µοιραστώ µαζί σου.

Δεν µπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν σου ούτε το µέλλον σου.
Αλλά όταν µε χρειάζεσαι
θα ‘µαι δίπλα σου.

Δεν µπορώ ν’ αποτρέψω
να µη σκοντάψεις.
Μόνο µπορώ να σου προσφέρω το χέρι µου,
για να κρατηθείς
και να µη πέσεις.

Οι χαρές σου.
Οι θρίαµβοί σου
κι οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικά µου.
Αλλά χαίροµαι ειλικρινά
να σε βλέπω ευτυχισµένο.

Χάραξε τον δικό σου δρόμο

Ο Ισπανός ποιητής Juan Ramon Jimenez έγραψε: "ο δρόμος δεν υπάρχει, ο δρόμος χαράσσεται καταπώς τον πορεύεσαι".  Εμπνευσμένη από την παραπάνω φράση αυτού του σπουδαίου ποιητή, πήρα αφορμή να θίξω το θέμα των επιλογών μας στην ζωή. Πιστεύω ότι είμαστε ελεύθεροι να πορευτούμε όπως εμείς επιθυμούμε και ονειρευόμαστε και όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε αυτό το μοναδικό προνόμιο θα "ζήσουμε" πραγματικά τη ζωή μας. Δεν υπάρχουν συνταγές, ούτε γραμμένα σενάρια για να τα αποστηθίσουμε και να βρούμε το νόημα της ζωής. Εξάλλου πως θα μπορούσε να υπήρχε το  ίδιο σενάριο για όλους μας, αφού ο καθένας μας είναι διαφορετικός και μοναδικός;
Φυσικά, ο τρόπος σκέψης, τα συναισθήματά και οι έκδηλες συμπεριφορές μας έχουν διαμορφωθεί από τα γονίδια, τα προσωπικά μας βιώματα, το οικογενειακό περιβάλλον και τον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο και επιδρούν ως ένα βαθμό ασυνείδητα στις επιλογές μας. Αυτό όμως δεν αποτελεί δικαιολογία για να αφεθούμε απαθείς και άπραγοι για το τι μέλλει γενέσθαι.
 Έχουμε πολύ συχνά την ψευδαίσθηση ότι δεν μπορούμε να είμαστε αυτοί που θέλουμε και να έχουμε τους δικούς μας στόχους, υιοθετώντας μια μοιρολατρική στάση ζωής. Η κατάρριψη αυτής της ψευδαίσθησης, την οποία έχουμε δημιουργήσει για να αποφύγουμε πολλές φορές τις συνέπειες των επιλογών μας, μοιάζει σαν μια πράξη προδοσίας στον εαυτό μας γιατί θα αναγκαστούμε να δούμε τα πράγματα όπως πραγματικά είναι, χωρίς να θολώνουμε τα νερά. Ισχύει, επίσης, ότι η απόκτηση της γνώσης είναι επώδυνη, έτσι και η βαθιά κατανόηση του εαυτού μας μπορεί στην αρχή να μας σοκάρει, να μας ξαφνιάσει και να αναπτύξουμε άμυνες για να προασπιστούμε τον παλιό μας εαυτό αλλά η ανταμοιβή που θα πάρουμε θα είναι μοναδική.
Η πρόκληση της ζωής είναι να χαράξουμε τον δικό μας δρόμο και να μην επιλέξουμε έναν δρόμο ο οποίος δεν μας ικανοποιεί, δεν ταιριάζει στην δική μας ιδιοσυγκρασία μας ή θα πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτόν για να μην "ξεφύγουμε από την πορεία". Στην πορεία του δικού μας δρόμου θα ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερο τον εαυτό μας, τις επιθυμίες μας και τις φιλοδοξίες μας και θα νιώθουμε ολοένα και περισσότερο ευτυχείς. Μην διστάσετε να χαράξετε τον δικό σας δρόμο και να γίνετε περισσότερο θαρραλέοι απέναντι στην ζωή.

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Διαδώστε την ευτυχία!

Ζούμε σε μια μεταβατική εποχή όπου όλοι επαναξιολογούμε τις αξίες μας και επαναπροσδιορίζουμε τον τρόπο ζωής μας προσπαθώντας, ταυτόχρονα, να κρατήσουμε ψηλά το ηθικό. Η καθημερινότητά έχει μετατραπεί σε έναν αγώνα επιβίωσης και οι δυσκολίες ολοένα και αυξάνονται παρά υποχωρούν. Οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από την οικονομική δυσπραγία, την ανεργία, τους τρόπους διαφυγής από αυτήν την κατάσταση ή και την ίδια την χώρα και κυριαρχούν συναισθήματα αμηχανίας, παθητικότητας, ηττοπάθειας και δυστυχίας. Αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα, όμως, λειτουργούν σαν μια "μεταδοτική ασθένεια" η οποία εξαπλώνεται ανάμεσα στους ανθρώπους και μάλιστα ραγδαία. Όσα αισθανόμαστε, σκεφτόμαστε, κάνουμε ή λέμε έχουν αντίκτυπο όχι μόνο στους κοντινούς μας ανθρώπους και τους φίλους μας αλλά και σε άτομα που δεν γνωρίζουμε άμεσα. Είμαστε κρίκοι μιας αλυσίδας, ενός κοινωνικού ιστού μέσα στον οποίο επηρεάζουμε αλλά και επηρεαζόμαστε. Βρισκόμαστε σε μια συνεχή αλληλεπίδραση μεταξύ μας και ως συνέπεια τα συναισθήματά μας μεταφέρονται και ανακυκλώνονται, όπως η ροή του νερού σε ένα συντριβάνι. Το πως αισθάνεται κανείς εξαρτάται από το πως αισθάνονται οι άλλοι με τους οποίους συνδέεται, είτε άμεσα είτε έμμεσα.